La Ciudad Perdida

The river crossings

The locals La Cuidad Perdida
The ´professor´ explaining how to make cocaine

Na enkele dagen rondgehangen te hebben in Santa Marta besloot ik met een groep backpackers Ciudad Perdida (de verloren stad) op te zoeken. De stad is na de aankomst van de Spanjaarden vergeten en verloren gegaan in de jungle. In 1972 is de stad her ondekt door een groep schatjagers. De stad is nu alleen te berijken door een 6 daagse jungle hike. Omdat de regio waar de stad in verstopt ligt bekend staat voor zijn cocaïne productie is het niet de meest veilige plek om doorheen te wandelen. Twee weken geleden heeft het Colombiaanse leger nog een enorme cocaine fabriek afgebrand, en onderweg zijn overal nog cocaïne plantages en fabrieken te zien. Een van de ´professors´was zelfs bereid ons een korte cursus te geven. Voor de veiligheid sliepen we daarom de meeste nachten in militaire kampen. Ondanks dat het hele zware dagen waren was het tegek om 6 dagen in de jungle te zijn.
Inmiddels ben ik weer terug in Santa Marta waar ik gisteren weer ben wezen duiken. Morgen ga ik naar Valledupar waar dit weekend een groot muziek festival wordt georganiseerd.

Stahlratte sailing from San Blas to Cartagena

The Dutch Stahlratte from 1904The Captain Lutwig: ´Punk never dies´Trying to get the bikes onboard

Man overboard Josh, Jan, me and Matthew relaxing after a long swim to one of the islandsEvery morning fresh baked breadInvasion of the Kuna people

The flying kiwiLuzia playing with fire on the beach

Hola Hermanos, que passa con padre?

Na een kleine week doorgebracht te hebben op de Stahlratte schommel ik nog steeds een beetje na achter mijn computer. Zoals jullie kunnen zien waren de laatste dagen geweldig. Op zaterdag ochtend werden we om 3 uur s´morgens opgehaald door een jeep die ons naar de Stahlratte bracht. We hadden echter niet gedacht dat de weg naar de boot dwars door de jungle liep en omdat het regenseizoen is begon een avontuur opzich was. Echter uitgeput bij de boot aangekomen kwam de aroma ons al tegemoet en stond er een heerlijk ontbijdje op ons te wachten. Op de boot zaten naast het ontbijt nog 15 andere passagiers op ons te wachten. Stuk voor stuk leuke mensen dus het was vanaf het begin al lachen gieren brullen.

De eerste dag op de boot zijn we naar verschillende kleine eilandjes gevaren vlak langs de Panameese kust. Deze eilandjes (meer dan 400 in totaal) worden nog steeds bewoond door de oorspronkelijke Kuna Indianen. De stam leeft bijzonder geissoleerd waardoor ze nog niet vaak blanke mensen hadden gezien. Onbegrijpelijk dat sommige families op een eiland kunnen leven met twee palmbomen en een houte schuurtje.

Na twee dagen eilandhoppen snorkelen en geweldige feestjes, was het tijd om met de boot richting Cartagena in Colombia te varen. De tocht was vrij ruig, maar ondanks dat vele mensen ziek werden was het een groot feest. Cartagena is een geweldige stad, en waarschijnlijk de mooiste stad die ik in zoverre op deze trip heb bezocht. Ik zal hier daarom ook nog enkele dagen verblijven waarna ik daarna verder de Caribische kust zal afgaan. Colombia wordt echter het laatste land wat ik ga bezoeken tijdens deze trip, want over een ruime maand vlieg ik terug voor avontuur in Nederland.

Sailing to Colombia

Na bijna 4 weken samen met Sarah gereisd te hebben was het weer tijd om alleen verder te gaan. Op het begin wel een beetje vreemd, maar al snel leerde ik drie geweldige mensen kennen opweg naar Panama. Na een reis van ongeveer 20 uur kwam ik uitgeput aan in het hypermoderne Panama City. Zodra ik aankwam in het hostel ontmoete ik veel mensen met wie ik eerder op de reis ben rondgetrokken.
Na de eerste dag het enorme Panama kanaal bezocht te hebben, ben ik samen met Jan uit Duitsland (zie de kerst foto´s in San Pedro) op zoek gegaan naar een boot die ons naar Colombia kon brengen. Dit was nog geen makkelijke opgaven want veel van de mensen die ons een lift aanboden bleken oplichters te zijn of alleen richting Colombia te gaan om enkele zakken feestpoeder op te halen. Uiteindelijk kwamen we in contact met de eigenaar van een enorm zeiljacht die ons wilde meenemen.
Morgen (zaterdag 7 april) vertrekken we om 3 uur s´morgens richting de kust van Panama. Vanuit daar zullen we drie dagen de verschillende San Blas eilanden afzeilen. Dit zijn de meest geisolleerde eilanden van de Carabieen. Daarna zullen we in ongeveer 3 dagen tijd doorzeilen richting Cartagena waar ik mijn reis zal beginnen door Colombia.
Omdat ik de komende week niet in het bereik van Internet zal zijn, kan ik jullie via deze site niet op de hoogte houden. Wel kunnen jullie onze avonturen op zee volgen via de weblog van de kapitein (ook zijn hier foto´s van de boot en de eilanden te zien):
www.stahlratte.org

Een feestje op de Corn Islands

Local kid with his treasureSunset on Little corn island
Ready for our last dive
Cathy, Ben (dive instructor) Saar and I official openwaterdivers
Me in full action with local talents My birthday cake!
Ready for action

Canopy in MonteverdeThe horses in Granada

Hallo allemaal, het is alweer een tijdje geleden sinds mijn laaste berichtje, maar de laaste 3 weken hebben ik en Saar enorm genoten waardoor we geen tijd hadden voor plaatjes en verhaaltjes. Na Granada zijn we doorgereisd naar the Corn Islands aan de Caribische kust van Nicaragua. Hier hebben we onderandere onze openwater duikcursus gehaald en mijn verjaardag gevierd. Daarna hebben we nog wat tijd doorgebracht in Monteverde (Costa rica) waar we de geweldige Canopy tour door de jungle hebben gedaan. Inmiddels zijn we weer terug in San Jose, want helaas moet Saar morgen alweer terug naar Nederland. Het wordt vast weer heel vreemd om nu weer alleen verder te reizen. Nadat ik Saar op het vliegtuig heb gezet stap ik zelf op de bus richting Panama waar ik de Paasdagen zal doorbrengen (dit is een van de belangrijkste feestdagen van het jaar).