Nadat ik in Tanzania voornamelijk grote afstanden had overbrugd en vele uren in de bus had doorgebracht was het tijd om in Malawi weer even op de rem te trappen. Malawi, het warme hart van Afrika en dat merk je direct zodra je de grens over bent. Mensen zijn hier bijzonder vriendelijk en spreken bovendien erg goed Engels waardoor je op zijn tijd eindelijk eens een goed gesprek met de lokale bevolking kan hebben.
Mijn eerste stop was net over de grens in Livingstonia, een klein dorpje in de bergen. De weg naar het dorpje bleek echter voor veel verkeer onbegaanbaar waardoor er niets anders op zat dan het grootste gedeelte van de weg te lopen. Dat viel niet mee bergop met al mijn bagage, maar eenmaal boven vond ik gelukkig een prachtig hostel met een geweldig uitzicht op het dal en het meer. De dagen erop probeerde ik vanuit mijn hangmat kracht en moed te verzamelen voor de tocht terug naar het dal. Op het moment dat ik terug wilde lopen kreeg ik gelukkig een lift aangeboden van twee Engelsen die mij in hun luxe jeep naar mijn volgende bestemming brachten.
De volgende stop was Lake Malawi, een enorm meer dat kwa oppervlakte ongeveer gelijk is aan Malawi en als je niet de bergen van Mozambique aan de horizon zou kunnen zien dan zou je zweren dat het de zee was.
Het meer is de ideale plek om te relaxen. Een plek waar je een biertje drink op het strand en voor je het door hebt is er een week voorbij. Overdag doen de vrouwen de was in het meer terwijl de kinderen op het strand spelen en de mannen continu heen en weer paddelen in hun kano opzoek naar de ideale stek om te vissen.
Na een week niksen was het tijd om een andere plek te zoeken om te relaxen, maar tijdens mijn stop in de hoofdstad Lilongwe was het gedaan met de rust. Ik ontmoette Ben (uit Engeland) en Axel (uit Frankrijk) en dat betekende alle remmen los. Met zijn drieen reisden we verder door Malawi en overal waar we stopten ging het los. Na anderhalve week absolute chaos, verliep Axels visum en ging ik samen met Ben verder op oorlogspad.
Na nog een week keihard gefeest te hebben waren we toe aan iets meer rust en besloten we Mount Mulanje (de hoogste berg in Malawi) te beklimmen.
We planden om in drie dagen de top van de berg te bereiken. Dat betekende elke dag om zes uur het bedje uit en na een vluchtig ontbijtje de rest van de dag klimmen. En al heb ik tegenwoordig niet meer zoveel moeite met een stevige wandeling, na bijna drie weken nonstop feesten was dit goed zwaar. Het waren zware dagen, maar de omgeving waarin we liepen maakte alles goed. Onderweg liepen we door indrukwekkende landschappen met prachtige uitzichten over Malawi en op zijn tijd stopte we om te zwemmen bij een waterval.
Na drie dagen zweten kwamen we wonder boven wonder zonder kleerscheuren aan op de top.
Inmiddels zijn we ook weer veilig in het dal beland en redelijk bijgekomen van de spierpijn. Na bijna vier weken Malawi onveilig gemaakt te hebben drijgde echter mijn visum wederom te verlopen en werd het de hoogste tijd om mijn weg te vervolgen naar Mozambique.
Ik moet nu echter iets meer haast gaan maken, want ik heb kaatjes weten te regelen voor het WK voetbal in Zuid Afrika en dat betekend dat ik over een kleine drie weken in Johannesburg moet zijn. Maar goed voordat het zover is zal ik eerst nog even in Mozambique rondsnuffelen.
In Mozambique ben ik te bereiken op: +258823870413
No comments:
Post a Comment