Rabat

Gisteren avond kwam ik na een paar uur treinen aan in de chaos van Rabat. Rabat is een stuk minder touristisch dan Marrakech en dat merk je omdat je echt totaal niet lastig wordt gevallen op straat. Het vinden van een hotel in alle chaos was lastiger dan ik had gedacht, maar uiteindelijk vond ik toch nog een kamertje midden in de Medina. Van slapen kwam niet veel terecht, want stil is het hier nooit. Marokkanen hebben de vervelende gewoonte om constant ruzie met elkaar te maken, nonstop word er gescheeuwd en getoeterd en als het rond een uurtje of 3 eindelijk een beetje stil begint te worden, begint om 5 uur s'ochtends het ochtend gebed loei hard door je kamer te galmen. Rond een uurtje of 6 viel ik uiteindelijk alsnog in slaap, maar het plan om vroeg in de morgen naar de ambassade te gaan was niet meer echt haalbaar.
Om kwart voor elf kwam ik uiteindelijk aan bij de ambassade. De ambassade van Mauritanie staat tussen de meest prachtige gebouwen midden in de ville nouvelle, eenmaal binnen trof ik echter niets meer dan een van karton en ducktape geboetseerde balie. Ergens in het ducktape zat een gat en daar achter zaten twee verveelde donkere mannetje. Toen ik vertelde dat ik een visum voor Mauratanie wilde hebben drukte ze een formulier in mijn hand en gebaarde mij haast te maken want over 5 minuten begon blijkbaar het weekend voor deze ambtenaartjes. Het formulier bestond uit twee a4'tjes, uiteraard geheel in het arabisch, en toen ik er net achter was waar ik mijn naam moest invullen trok de man het formulier alweer boos uit mijn handen en zei dat ik maandag mijn visum kon op halen tegen een betaling van 340 Dirham (34 euro). Ik wilde nog vragen of ik niet eerst het formulier moest invullen, maar een derde mannetje had me al soepel naar buiten gemanuvreerd.
Maandag zullen we dus zien of ik daadwerkelijk een visum heb gekregen, en zo ja vanaf wanneer en hoe lang die geldig is. Nu is het eerst even tijd voor een middag dutje...
Beslèma