Hello Africa!

Na ongeveer 2 uur slapen werd ik rond 6 uur gewekt door geklop. Overal om de auto stonden mannetjes op het raam te kloppen. De ene wilde geld wisselen, de andere wilde ons helpen met ons visum, weer een ander probeerde rotzooi te verkopen, maar de meeste wilde gewoon geld. Hier was het echt nog veel te vroeg voor, maar negeren had geen zin, want waar je ook keek, overal stonden aapjes. Omdat slapen dus geen optie meer was besloten wat opzoek te gaan naar een ontbijtje en te wachten tot de grens open ging.

Vier uur later ging eindelijk de grens open en na een uurtje rommelen met papieren konden we om 11 uur de boot op naar Senegal. We waren nog niet aan de andere kant van het water of de eerste mannetjes vlogen alweer als vliegen op onze auto af. Zodra je uit de auto stapte werd er van alle kanten aan je getrokken, maar gelukkig waren we inmiddels redelijk wakker en konden we ze gemakkelijk van ons af houden. Uiteindelijk rond 12 uur reden we langs de laatste controlle post en waren we echt in Afrika.

De natuur, de geur, de mensen de muziek alles verandert zodra je voet aan wal zet in Senegal. Het leven is hier zo ontspannen, iedereen is vrolijk en vriendelijk en in elk dorpje wat je passeerd lijkt er een feestje gaande. De hele dag reden we door het binnenland van Senegal, en hoe opdringerig de mensen bij de grens waren zo vriendelijk en ophartig waren de mensen hier. Overal werden we nagezwaaid of renden er kinderen gillend achter de auto aan. We waren blij dat we in Afrika waren aangekomen. Het enige nadeel waren de politie posten. Om de zoveel kilometer passeerde we een post en zodra de politie zag dat we Tubabs (blanken) waren zochten ze een rede om ons te kunnen bekeuren. Op een gegeven moment kreeg ik een bekeuring omdat Remy (als bijrijder) geen gordel droeg (en dat terwijl mensen hier normaal gesproken op het dak van een vrachtwagen zitten). Maar goed dat hoort er nou eenmaal bij, je betaalt de boete van 3euro maakt even een praatjes vertelt nog even een schuine mop en lachend kan je weer verder richting de volgende post.

Boat to Banjul

Naarmate we meer het binnenland van Senegal inreden werd de weg slechter, zo slecht dat op een gegeven moment een van de schokdempers het begaf. Gelukkig was het niet meer ver rijden naar de grens en kwamen we een uurtje later stuiterend aan in Barra (een plaatsje net over de grens in Gambia). Hier stond de vrouw van Sjoef al op ons te wachten met koude biertjes en een tafel vol eten.

Planning the rest of the trip

Inmiddels zitten we al een paar dagen in een klein plaatsje aan het strand vlak onder Banjul (de hoofdstad van Gambia). Sjoef (die hier al 3 jaar woont) laat ons hier allerlei bijzondere plekjes zien. Waarschijnlijk zal ik na het weekend Sjoef en Remy weer achter me laten en alleen verder reizen. Op het moment ben ik aan het kijken of ik voor een redelijke prijs eigen vervoer kan regelen. Als dat lukt vertrek ik maandag op de motor richting Senegal zo niet dan pak ik het openbaar vervoer en kijk ik wel weer waar ik uitkom.

Wordt vervolgd..