Liftend door de Sahara

Het is gelukt in een week tijd hebben we weten te liften van Rabat helemaal naar Gambia. Nadat we 2 hele relaxte dagen hadden gehad bij Ali, zijn we donderdag ochtend vroeg opzoek gegaan naar een lift. En weer ging dit bijzonder makkelijk, want binnen een half uur stopte er al een auto met daarin Sjoef. Sjoef is een man uit Eindhoven die opweg was naar zijn gezin in Gambia. Hij zat al meer dan 5 dagen alleen in de auto dus was maar al te blij om wat gezeldschap te hebben. Hij vertelde ons dat hij ons best in Mauritanie wilde afzetten, maar dat het daar op het moment erg gevaarlijk is (vooral voor blanken) en dat als we dat wilde ook best mee mochten rijden naar Senegal of Gambia.
Zo gezegt zo gedaan. Uren reden we door de Sahara, echt prachtig alle soorten woestijnlandschappen kom je onderweg tegen. Af en toe kom je langs een afgelegen woestijn strand, zie je wat kamelen en nomaden of een paar klein woestijn dorpje, maar verder helemaal niets.. Omdat we nu met zijn drieen waren konden we behoorlijk wat kilometers maken, omdat we om de beurt konden rijden. En al hoewel de weg over het algemeen goed was viel het rijden niet mee. De weg was vaak erg smal en de vrachtwagens onderweg erg breed, het was tegen de 50 graden en minstens 2 keer per dag kwamen we in een zandstorm terecht. Maar het ergste van alles was dat we onderweg heel veel pech hadden met de auto.
Het begon met een lekker band, we hadden helaas geen reserve band, maar gelukkig waren we niet ver van een stadje dus konden we redelijk snel de band laten verwisselen. een half uur later hadden we weer een lekke band, maar nu midden in de woestijn (en weer geen reserve band). Uiteindelijk wist Sjoef een lift te regelen richten een stadje in de buurt en zouden wij in de woestijn bij de auto wachten tot hij terug zou komen. Ongeveer 2 uur later en flink verbrand konden we eindelijk verder. S'avonds kwamen we aan in Laayoune, maar toen we na het eten weer verder wilde gaan begaf de versnellingsbak het...
Omdat alles was gesloten moesten we wachten tot de volgende morgen tot dat er een garage open zou gaan. De volgende dag was de auto om 10uur alweer gerepareerd en konden we gelukkig weer verder opweg naar Dakhla. Met 2 nieuwe banden en een nieuwe versnellingsbak ging alles verder soepel en een paar uur later stonden we al in Dakhla, maar toen ongeveer 2 uur rijden van Dakhla weer een lekke band met niets of niemand in de buurt en zonder reserve band was het wachten op hulp. Gelukkig kwam er even later een busje langsrijden die een reserve band voor ons had die we konden overnemen, dus konden we niet veel later weer verder opweg naar dae Mauritaanse grens.
S'ochtends werden we wakker bij de grens en was het wachten tot de grens open ging. Uiteindelijk ging deze om 9 uur open, maar het duurde uiteindelijk meer dan 4 uur om door alle controlles heen te komen. Nog geen kilometer verder merk je gelijk dat je in een totaal ander land bent. Ondanks dat je nogsteeds in de woestijn bent is de Mauritanie compleet anders dan Marokko. Je merkt dat je nu echt in Afrika bent, zowel de mensen als het landschap is totaal anders. We besloten dat we niet in Mauritanie zouden blijven en om direct door te rijden richting Senegal. Wederom was een een zware en lange rit, maar erg mooi en gelukkig zonder pech. Midden in de nacht kwamen we aan bij de grens van Senegal, waar we wederom in de auto sliepen om de volgende ochtend vroeg als eerste de grens over te kunnen.