Op bezoek bij mijn broertje

Na bijna 4 maanden zag ik voor het eerst mijn broertje weer, alleen nu in Ghana. Het was fijn om hem na zo'n lange tijd eindelijk weer te zien. Nu kon ik een klein beetje gaan zien en proeven wat hij allemaal tijdens zijn reizen meemaakt. Het is mooi om te zien hoe hij hier nu leeft en vooral hoe hij hier met de mensen omgaat.

Van te voren had ik veel gelezen over Ghana om alvast een kleine indruk te krijgen van het land. Maar het is niet te beschrijven, je moet het echt zelf gezien en gevoelt hebben om het te kunnen begrijpen. De eerste paar dagen was ik nog niet echt onder de indruk van het land, maar naar een paar dagen verlieten we het stadsleven en ben ik voor mijn gevoel het echte Ghana gaan zien in de kleine plaatsjes aan de kust.

De mensen maken het land, ze zijn open, hartelijk en vriendelijk, gewoon een lach, een groet of een handje om je te verwelkomen, maar het waren vooral de kinderen die mijn hart hebben gestolen; ze zijn zo puur. Ik ging graag ergens op straat zitten en wist me dan uitstekend te vermaken met de kinderen om mij heen of gewoon door te genieten van het levende straatbeeld met alle spelende kinderen.

In het hotel in Accra ontmoette we Eric uit Canada. Eric geeft voor drie weken les op een school in Accra en vroeg of ik mee wilde om een kijkje te nemen op zijn school, nou daar heb ik dus geen nee tegen gezegd. Ik kwam aan toen de school bijna uit was en op het moment dat de kinderen het teken kregen dat de school uit was, kreeg ik tientallen kinderen om mij heen die mij allemaal gelijktijdig wilde vasthouden of op de foto wilden; een indrukwekkend moment was dat.

Helaas zit het er alweer op, de tijd is om gevlogen, maar ik heb een hele bijzondere tijd gehad in Ghana samen met mijn vader en Edwin. Helaas moet ik mijn broertje nu wel weer voor een lange tijd gaan missen, maar ik ben blij dat ik even mocht meemaken hoe hij hier leeft!

Bedankt!!

Groetjes Patricia