Habana viejo
Cuban kid playing baseball on the street
The Dutch busses in Cuba
El Capatolio
Musicians in Trinidad
Anti Bush propaganda
Rolando trying to catch a ride (
hitchhiking from Vinales to Habana)
Locals trying to get a ride
Finally a ride after 3 hours
Relaxing in Vinales
Hallo allemaal, allereerst allemaal heel erg bedankt voor alle reacties en mailtjes die ik van jullie heb ontvangen. Vandaag ben ik na twee weken Cuba weer aangekomen in Mexico. Cuba was een tegekke ervaring, maar totaal anders dan ik me ervan had voorgesteld. De eerste indruk die ik had toen ik in Havana aankwam, was dat Cuba zo ontzettend rustig maar toch levendig is. Op elke straat hoek valt er wel iets verbazingwekkends te zien, maar toch is het mogelijk door het gebrek aan auto om midden op straat te lopen zonder gevaar te lopen.
De eerste avond in Havana ontmoete ik de cubaan Rolando, samen besloten we verder door cuba te reizen. Het maakte de reis een stuk intressanter, omdat hij mij bijzondere plekken liet zien en mij alles kon vertellen over het leven in Cuba. Al snel kwam ik er daardoor achter hoe zwaar het echte leven in Cuba wel niet is en hoe hard de overheid zijn best doet om dit voor de touristen te verbergen. Het is voor touristen bijvoorbeeld officieel niet toegestaan om te betalen met de locale peso´s (de touristen peso is ongeveer gelijk aan 23 locale peso´s) , waardoor het mogelijk is om zoveel mogelijk aan de touristen te verdienen en het contact met locals zo veel mogelijk proberen te vermijden. Ook is het officieel voor touristen niet toegestaan om te liften of met een local op straat te lopen. Als dit wel gebeurd betekend dit geen problemen voor de tourist, maar de local moet een hoge boete betalen.
Door met Rolando te reizen en mezelf zoveel mogelijk is Spaans uit te drukken was het uiteindelijk toch mogelijk om veel dingen te omzeilen. Het is erg intressant om met de locale bevolking te praten over de huidige situatie, al zullen mensen niet snel vrijuit spreken en zijn de meningen sterk verdeeld over het communisme, ze hebben allemaal de zelfde droom en dat is vrijheid. Ze zeggen zelf, we leven dan misschien wel in het mooiste land van de wereld, maar voor ons blijft het een gevangenis en we zijn allemaal gevangen van een corrupt systeem.
En hoewel ik een tegekke tijd heb gehad in Cuba en geweldige dingen heb mee gemaakt, is het zwaar om constant met de ellende van de Cubanen geconfronteerd te worden. Het leven voor de gemiddelde cubaan is erg zwaar, ze hebben niets (gemiddeld 15 euro per maand) en vaak worden hun bezittingen in beslag genomen (omdat ze simpelweg niet meer welvaard mogen hebben dan hun buurman) verder het is erg moeilijk om aan spullen te komen die de laaste vijftig jaar zijn geproduceerd. Met een lege rugzak vloog ik daarom terug naar Mexico (na bijna alles achter gelaten te hebben voor Rolando), en begrijp ik nu pas de ware betekkenis van het begrip vrijheid.
Ruines of Copan 
Stone for human sacrifices
Na een zware reis was ik gisteren ochtend aangekomen in Copan (Honduras). De grens overgang ging erg gemakkelijk en zonder problemen vond ik en heerlijk mandje om bij te slapen. Ondanks dat het verschil tussen Honduras en Guatemala minder groot is dan tussen Guatemala en Mexico of Guatemala en Belize, merk je toch een groot verschil. Honduras (in iedergeval Copan) is een stuk schoner en georganiseerder en ook de mensen zijn rustiger en gemoedelijker. Vanochtend heb ik de Maya Ruines bezocht. De Ruines van Copan zijn de meeste gedetaileerde Ruines in Centraal Amerika en dankzij de inscripties die hier aangetroffen zijn wisten archeologen het Maya script te ontcijferen. Omdat Copan erg klein is en er naast de ruines niet veel te beleven is, reis ik morgen verder af naar het oude koloniale stadje Gracias.
Tommy & Ernestro
The funky chicken busses in Guatemala
